Nederigheid : een basisingrediënt voor groei

Er zit een man op een bank in Manhattan. Hij vertelt : “Toen wij jong waren beseften wij niet dat wij kunstenaars waren. Nu loopt iedereen te paraderen alsof hij een belangrijke bijdrage aan iets levert. Mensen lijken nergens meer bang van.  Zij zijn té zelfverzekerd. Ik vind dat erg. ../..Iemand waar ik naar opkeek zei me, toen ik nog jong was, dat ik een kunstenaar was. Het is één van de ergste dingen die me is overkomen. Van de ene dag op de andere kon ik niet meer onbevangen een museum binnen stappen. Ik was nu een ‘artiest’. Ik bekeek kunst met gekruiste armen.  Als iets mij beviel dan was het ‘goed’, beviel het me niet dan was het ‘slecht’. Ik voelde mij onkwetsbaar. Ik verloor mijn nederigheid. En dat is het moment waarop ik ophield met groeien.”

Het moment waarop je ophoudt met groeien is niet iets om naar uit te kijken. Toch kan het ons allemaal overkomen. Ik herinner me nog mijn eerste stappen in een groot IT-bedrijf alsof het gisteren was. Ik wist nergens van en ik leerde alle dagen bij. Er werd met mij gelachen omdat ik zo veel vragen stelde. Maar ik was blij met alle antwoorden die ik kreeg, en vooral met die ene collega die het niet erg vond om zijn werk te onderbreken om wat extra uitleg te geven. Na een tijd had ik die uitleg niet meer nodig. Ik raakte vertrouwd met mijn takenpakket . Geleidelijk aan begon ik de dingen op mijn manier te doen en niet meer steeds zoals het mij was voorgedaan. Stilaan sloop in mijn werk een zekere comfortable routine. En op een dag was het mijn beurt om uitleg te geven aan nieuwe collega’s. In hun ogen was ik een expert.

Niets veroudert zo snel als expertise. De kennis van vandaag is de archeologie van morgen. In elk bedrijf kom je hen tegen : experts in een gebied dat voorbij is gestreefd. In het beste geval zijn het oud-strijders met boeiende verhalen, in het slechtste geval zijn het licht gefrustreerde zeurkousen die de dagen aftellen tot hun pensioen.

Je stopt met groeien van zodra je je gaat gedragen als “de expert” :  je verwacht dat men naar je luistert en rekening houdt met wat je zegt, je bekijkt nieuwe ideeën met een overdreven kritisch oog en je laat graag horen dat je alles al eens eerder hebt meegemaakt. Onder jouw zon is er nooit iets nieuws !

Ook managers ontsnappen soms niet aan die valkuil. Met elk succes dat zij boeken worden zij meer overtuigd van hun eigen bekwaamheid en twijfelen zij minder aan hun eigen gelijk. En op een dag luisteren zij niet meer naar wie hen durft tegenspreken en verwarren zij diepgewortelde overtuigingen met vaststaande feiten. Dat is de dag waarop ze hun nederigheid kwijt raken.

Nederigheid is niet hetzelfde als onderdanigheid. Nederig zijn veronderstelt openheid, nieuwsgierigheid, zelfrelativering, onbevangenheid. Het is het vermogen om je te blijven verwonderen, om je zelf in vraag te stellen, om aan anderen raad en hulp te vragen, om te blijven leren.  Nederigheid is het tegengestelde van arrogantie.

Daar is in veel bedrijven moed voor nodig.  Nederigheid staat zelden in het lijstje van competenties die je de carrière ladder opstuwen.  Het is een kwaliteit die je best  pas toont nadat je succesvol bent gebleken.

Maar goed begrepen nederigheid betekent zowel vertrouwen hebben in jezelf als kennis van je sterktes en je zwaktes. Of om het met de woorden van C.S. Lewis te zeggen : “Nederige mensen denken niet minder van zichzelf, ze denken minder aan zichzelf”.  Ze kunnen oprecht blij zijn als het goed gaat met anderen en ze staan open voor nieuwe inzichten, over zich zelf en over de wereld rondom hen. Daardoor laten ze niet alleen zichzelf groeien, maar ook hun team en de hele organisatie.  Nederigheid is iets om trots op te zijn !

Reacties

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.