Veranderen ? Ik word daar zo moe van.

Veranderen voor een beter klimaat

Ben jij ook mee gaan betogen voor een ambitieuzer klimaatbeleid ? Of heb je kinderen die spijbelen voor de goede zaak ?
Hoe ver wil je eigenlijk gaan om het klimaat te redden?

Een vriend van mij vindt dat een moeilijke vraag. Hij heeft jaren geleden een piepklein appartementje niet ver van Cannes gekocht en vliegt daar regelmatig over en weer naartoe voor het weekend. Dat is niet goed voor het milieu weet hij en dus betaalt hij met de glimlach een vrijwillige CO2 bijdrage boven op zijn ticket.  Tot hij las dat dit nauwelijks zoden aan de dijk zet.  Moet hij dan afzien van zijn appartement vraagt hij zich af. “Maar ik heb altijd zo een deugd van die weekendjes..”

Veranderen door het nieuwe werken

Zelf heb ik wel wat ervaring met organisaties die zijn overgestapt op het Nieuwe Werken. Dat lukt over het algemeen vrij goed, op één aspect na. In al die projecten worden medewerkers geacht de juiste werkplek te kiezen in functie van de taak die zij uitvoeren. Daarvoor wordt een prachtige activiteitsgebonden werkomgeving ingericht maar die wordt nauwelijks benut. Medewerkers gaan nog altijd het liefst zitten bij collega’s die zij goed kennen en als ze behoefte hebben om daar een praatje mee te slaan zullen ze echt niet tot aan de koffiehoek met bijhorende lounge zeteltjes stappen.

Is het een behoefte ? Of is het een strategie ?

Wat hebben die twee verhaaltjes met elkaar te maken ?
Ze helpen het verschil zien tussen een behoefte en een strategie.

Een behoefte, zo leer je in Verbindende Communicatie, is alles wat we echt nodig hebben. Van onvervulde behoeftes gaan wij ons boos of verdrietig voelen; bij vervulde behoeftes voelen wij ons blij en gelukkig. Om een behoefte te vervullen gaan we tot actie over : we ontwikkelen strategieën om eraan te voldoen. In de praktijk halen we de begrippen ‘strategie’ en ‘behoefte’ nogal eens door elkaar. Ik heb ’s avonds niet echt behoefte aan een glas rode wijn, ik heb behoefte aan rust en ontspanning en mijn glas  is een strategie om die behoefte te vervullen. Het appartement van mijn vriend is een strategie, al denkt hij misschien dat hij er behoefte aan heeft.

Het onderscheid tussen behoefte en strategie helpt om de reactie van mensen op veranderingen in hun werksituatie te begrijpen.

Iedereen komt naar het werk met drie basisbehoeften : autonomie, verbondenheid en competentie. Je wil psychologisch vrij  kunnen handelen en niet onder druk te staan. Je wil betekenisvolle en zinvolle relaties opbouwen met anderen, jezelf geliefd en verzorgd weten en zelf voor anderen zorgen. Je wil je omgeving begrijpen, beheersen en exploreren.

Ik wil mijn strategie wel veranderen…

In de loop van hun carrière ontwikkelen medewerkers van een organisatie verschillende strategieën om die behoeftes te bevredigen. Naarmate zij daar beter in slagen gaan zij  beter functioneren en zal hun welzijn op het werk toenemen.

Strategieën worden regelmatig spontaan herzien : een verandering in de gezinssituatie kan maken dat iemand vroeger of net later naar huis vertrekt, of het meer of minder ziet zitten om na het werk nog met collega’s op stap te gaan.

Als een organisatie een verandering doorvoert verplicht zij haar medewerkers om sommige strategieën te herzien. Een gedwongen aanpassing vinden de meeste mensen echter niet leuk.
Daarvoor hoeft die verandering niet eens groot te zijn. Medewerkers van plaats laten veranderen kan al volstaan om hen een onbehaaglijk gevoel te geven.

Je kan als organisatie niet anders dan medewerkers tijd en ruimte geven om op zoek te gaan naar een andere strategie. Dat ze de oude achter zich moeten laten is een verlies en dat verlies moet je hen eerst laten verwerken. Pas dan kunnen ze een andere aanpak uitproberen.

Gelukkig kan elke behoefte op meer dan één manier worden ingevuld. Er zijn altijd meerdere strategieën mogelijk. Mijn vriend zal het afscheid van de vliegtuigreisjes naar Cannes niet leuk vinden maar dat wil niet zeggen dat hij zich daarna nooit meer zal kunnen ontspannen.

…zolang ik mijn behoeftes kan bevredigen

Sommige veranderingen grijpen ook in op de basisbehoeften.

Het nieuwe werken maakt het waarschijnlijk gemakkelijker om je behoefte aan autonomie te bevredigen maar moeilijker om aan je nood aan verbondenheid te voldoen.

Managers en consultants maken zich er vaak al te gemakkelijk vanaf door te stellen dat je fysieke contacten maar door virtuele moet vervangen. Of dat je in een activiteitsgebonden  werkomgeving veel efficiënter kan werken.  Beter zouden zij erkennen dat verbondenheid met elkaar in zulke omgeving moeilijker wordt en mensen te helpen om nieuwe manieren te vinden om die verbondenheid te realiseren.

Als een organisatie denkt aan de invoering van een veranderingstraject zijn dat de twee vragen die zij zich moet stellen :

1. Komen we met deze verandering tegemoet aan de behoeftes aan autonomie, verbondenheid of competentie ?

2. Hoe kunnen wij medewerkers helpen om in hun veranderde omgeving nieuwe strategieën te ontwikkelen ?

Van slachtoffer naar actieve speler

Het zijn ook vragen die je jezelf kan stellen. Heeft deze verandering impact op een behoefte of op een strategie ?

In de workshops die Indra Partners begeleidt voor managers en voor medewerkers gaan we daar dieper op door . We leren de deelnemers tools en technieken om hun eerste reacties tegenover verandering te overstijgen in plaats van slachtoffer een actief speler te worden in elk veranderingsproces.

En nu ga ik aan mijn vriend vragen of hij, voor hij het verkoopt, zijn appartement nog voor een weekendje aan mij wil verhuren. Ik ga wel met de trein !

 

 

Het onbevreesd op weg spel

In dit spel ondervinden teams aan den lijve dat zij wel degelijk  in staat zijn om samen het hoofd te bieden aan moeilijke en onverwachte situaties.
Het verhoogt hun weerbaarheid én wendbaarheid  en laat toe om hun persoonlijke bekommernissen ter sprake te brengen.

Meer informatie over dit spel vind je op deze pagina.

 

Reacties

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.