Gloria di pomodori

Waar ga jij dit jaar op vakantie ? Als je mij zou laten kiezen zou het antwoord steevast hetzelfde zijn : naar Italië.  Meestal moet ik dat niet uitleggen : of je nu van cultuur, de zee, bergen, lekker eten, goede wijn of sympathieke mensen houdt, in Italië kom je altijd aan je trekken.

Zoals elke Italofiel heb ik er ook van gedroomd om ergens op dat schiereiland een vaste plek te hebben, één of andere kleine fattoria. Een wijngaard of een olijfboomgaard heb ik echter nooit zien zitten : veel te veel werk en naar Italië ga ik nu net om te kunnen “dolce far niente”.

Piennolo del Vesuvioi

Neen, ik had een slimmer idee : ik zou tomaten kweken in de tuin achter mijn stekje in Umbrië, de Marche of de Amalfitaanse kust.

Heb je ooit Italiaanse tomaten gegeten ? Die zijn dus smaakvol, stevig, zelfs bijna knapperig, en mijlenver verwijderd van de waterige vrucht die je hier wordt voorgeschoteld.

Bovendien zijn tomaten sympathiek genoeg om quasi van zelf te groeien, mits ze gevrijwaard worden van vorst en voldoende zon krijgen. Ik zag mezelf al zitten in mijn Italiaanse tuin, op een mooi lommerrijk plekje, met zicht op mijn tomaten die vrolijk staan te rijpen in de volle zon.

Helaas werd ik al vele jaren geleden  ruw uit die droom wakker geschud. Op weg naar het zuiden, op de autosnelweg tussen Rome en Napels, reden tientallen zware opleggers noordwaarts, volgestouwd met kilo’s tomaten in alle soorten en maten. Veel meer dan een hobby zat er in mijn Italiaanse tuintje niet in en dan kon ik evengoed een serre in mijn eigen tuin plaatsen.

Costoluto Fiorentino

Tomaten kweken blijkt overigens niet zo eenvoudig als ik had gedacht.

Je moet om te beginnen het onderscheid leren kennen tussen de verschillende soorten  : de cuore di bue, de san marzano, de grappolo, de perino, de pachieno,  de ciiliegino, de costoluto Fiorentino, de canestrino of de tondo Sardo.

De ene gaat in de salade, van de andere maak je saus, en de derde verwerk je in warme gerechten. En als de Nederlands koninklijke familie op bezoek komt haal je best pomodorino del Piennolo del Vesuvioi in huis want die wordt gebruikt voor de pizza Beatrix.

Elke tomatensoort heeft haar eigen grondsoort nodig en vraagt specifieke verzorging.  Je wil je tomaten immers niet ten onder zien gaan aan neusrot of aan de gevreesde tomatenziekte “phytophthora”.

Een beetje tomatenkweker weet dat allemaal. Als je je product au sérieux neemt dan bestudeer je het, je beschermt het en je behandelt het met zorgzaamheid en liefde.  Dat geldt niet alleen voor tomaten, ik had dit ook kunnen schrijven over asperges, witloof of spruitjes.

Beter een goede tomatenkweker dan een slechte people manager

Tijdens opleidingssessies zeg ik wel eens dat  een goede people manager hetzelfde is  als een goede tomatenkweker. Deelnemers reageren dan vaak licht geschokt : je kan mensen toch niet vergelijken met tomaten. Neen, maar sommige tomaten worden beter verzorgd dan sommige medewerkers in een organisatie.

In onze workshops komen we ze gelukkig niet zo vaak tegen maar er zijn nog altijd people managers die hun verantwoordelijkheid ontlopen, zich zelden of nooit op de werkvloer vertonen, elke zin doorspekken met  typisch management-jargon en zich ja-knikkend een weg naar de top in de bedrijfshiërarchie proberen te banen.

La coltivazione del pomodoro

Probeer je even voor te stellen dat je aan zo iemand de zorg over je tomaten toevertrouwt.

Je tomaten-manager zou vaak onbereikbaar zijn, hij of zij zou de hele dag in "belangrijke" vergaderingen zitten en  medewerkers koeioneren met  micromanagement of hen behandelen als gemakkelijk vervangbare krachten.

Het is het soort managers dat zelden of nooit feedback geeft, en dan uitsluitend negatief, sommige medewerkers voortrekt, niet overweg kan met kritiek, op de eerste rij gaat staan als er bloemen worden uitgereikt maar verdwijnt als het moeilijk wordt.  Conflicten tussen medewerkers in hun team laten zij voort etteren, zij hebben geen oog voor de ontwikkeling of groei van hun teamleden en bieden evenmin ondersteuning.

In elke organisatie lopen er zo wel een aantal rond, meestal op hogere échelons, en meestal worden zij redelijk ongemoeid gelaten.

Je ziet hen ook niet in workshops voor leidinggevenden omdat ze van zichzelf vinden dat zij daar niets meer kunnen gaan leren.

Wat wij in andere domeinen van bedrijfsbeheer onaanvaardbaar vinden - een IT-manager die bugs in haar software laat zitten, een financieel directeur bij wie de cijfers niet kloppen, een sales manager die klanten schoffeert   - lijken we bij people managers - die dus bij uitstek voor mensen moeten zorgen - nog al te gemakkelijk door de vingers te willen zien.

“Zolang de resultaten er maar zijn….”.

Dat is even erg als zeggen “Zolang de oogst maar goed is…kan het me niet schelen dat mijn tomaten gekneusd, wormstekig of waterachtig zijn”.

De tomatenfluisteraar

Je kan cursussen volgen waarin je leidinggeven leert door met paarden te fluisteren, over vuur te lopen, varkens te hoeden, je enneagram te ontleden, apen te observeren of in een zweethut te mediteren.

Misschien moeten we tomaten kweken in Italië aan dat lijstje toevoegen.

Mocht je echter nog op zoek zijn naar een originele vakantiebestemming : in augustus zijn er tomaten-oogstfeesten in San Marzano, in Striano (bij Napels) en in Angi (bij Salerno). Daar hoort veel vuurwerk bij, processies van heiligenbeelden, muziek en dans  in straten en op pleinen en natuurlijk ook goede wijn.

Indra Partners wenst je alleszins een deugddoende vakantie.

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.